Hayatın bizi susturduğu zamanlar vardı ki; susmaya eş değer söz bulamazdık.
Evet! "Susmak" ta bir kelimeydi ama ne yazılır ne de söylenirdi.
Robin, Henry'e bir keresinde şöyle demişti:
Bu hayatın sessizliği tüm kelimeleri gölgede bırakır, Henry.
Öylesine sessiz söyler ki sözünü;
Üstüne söz söylemek bir kenara, söylenmiş tüm sözleri susturup koparır kelimelerin kıyametini
Kıymeti bilinmeyenin kıyameti gelip çatar elbette.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta