Sırça köşklerde oturup, insanlıktan dem vurup,
Akil geçinerek ahkam, kesmedim ben vallahi!
And olsun ki hiç bir yerde, namertlerin gögsüne,
Yel olupta hiç bir zaman, esmedim ben vallahi!
Kırk senedir taş taşırım, alnım açık, başım dik,
Rızık; Hak'tan kullar sebeb, pesmedim ben vallahi!
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla