Susma Vakti Şiiri - Fuat Akpınar

Kronik sensizliğin
Durmuş saatidir zaman
Şimdi susma vaktidir üryan kulaklara
Bir sabah böler uykusunda geceyi
Bir sır güneşle çıkar ufuklara.

Terkedilmiş sevda garının;
Son biletidir belki avcumda ki
Belki son oturuşumdur tek kişilik banklarda
Bir bavula sığmaz belki sana gelecek hayaller
Söyle nasıl sığar şimdi iki kelâma

Sen şimdi belkide gel diyorsun bana
Kapılar sürgülü,köprüler yıkık
İçimde bir çocuk,boğazında hıçkırık
Adım atsam uzar mesafeler
Dizlerim yorgun, kollarım kırık.

Kronik sensizliğin
Sessiz çığlığıdır zaman
Şimdi yazma vaktidir seni beyaz kağıtlara
Bir kalem tükenir seni anlatırken
Bir sevda böyle gömülür satırlara.