Zaman aynı zaman değişen insanlar
Gözler hüzün teknesinde ufka bakar
Yalnız değilsin, bulutlar üstünden akar
Karanlık yalnızlığın kendisidir
Sular berrak güneş sarı
Sabrın ne rengi ne de sonu var
Susma haykır sende
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta