Özgür degiliz hicbirimiz.
Cünkü cani cekisen insanligimiz,güdülerimizin himayesinde nefes aliyor.
Unutturulan birseyler oluyor, bize bildigimiz gercekler.
Gözlerimiz kör, kulaklarimiz sagirmi? yoksa
Düsündügümüzle, yasadigimiz arasindaki ucurumdan yuvarlanan hiclikleriyiz,bosluklarinda hayatin.
Ihanet ettiklerimiz acaba kendimiz degilmiyiz?
Ihanet ettiklerimiz neler o halde,güya sosyal hayvanlariz birde üstelik.
Her sey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Devamını Oku
Birdenbire vurdu gün isigi yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her sey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye basladi duman topraktan;
Kaderci bir toplum olarak yetiştirilmenin acısını çekiyoruz.
Kadere inanıp hayatımızı değiştirmek için en ufak bir adım atmıyoruz.
Kaderci olmak bizim suçumuz mu! Bizi yetiştirenlerin mi!
Sayın Umut Pekin şiiriyle bizi bu gerçeklerle yüzleştiriyor.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta