Susma Konuş! Şiiri - Erzade Yurdagül

Bakman gereken yerler gözlerimdir.
İyi bak onlara gülüm
Tıpkı yüreğim gibi,
Yani her yenilgideki halim gibi,
Her düşünüşte ve yalnızlıktaki inadım gibi,
Uzaklaştıkça çoğalan sevdam gibi…

Kanlanmış gözlerim bilirim,
Uyuyamadım kaç gece
Sabahı edemedim bir çırpıda.

Üzerime güller serpilmiş
Düşlediğim ülkem gelir aklıma.
Kısma gözlerini öyle
Ben iflah olmam…
Zor mu? Kolay değil aslında
Olsun derim sonrasında
Olsun bu yürek ne yangınlar söndürmüş.

İflah olmam evet
Benim gibilere deli diyorlar bu çağda.
Gözlerine baktığım o günden beri
Karanlığın, bilinmezliğin ortasında
Acı acı tattım sensizliği
Zamanın en geç vakitlerinde.
Bundandır belki de
Yüzümün kirli,
Gözlerimin kanlı,
Ve yüreğimin temiz oluşu
Ve bundandır belki eğik ama dimdik duruşum.
Her defasında yere atıldığında umutlarım,
Parçalandığını gördüğünde gözlerim
Ve yüreğimin sıkıldığını hissettiğimde,
Derin derin acılar içine düştüğümde
Daha başka,
Daha yeni
Daha bir umutla çıkıyorum
O yenilgi meydanlarından.

Gerçeğidir bu benim gibilerin.
Her akşam başka kederlenir
Ve her sabah yeniden doğarız güneşle.

Ben senin gibilerde
Ve sende olanlara tutkunum gülüm.
Senin de bilmediğin belki.
Yüreğim her çarptığında çoğalır
Tutamam kendimi söylerim. Susma konuş!
İstersen hiçbir edebi değeri olmasın,
Ne coğrafi bir yeri,
Ne tarihsel dayanağı,
Ne fiziği, ne kimyası…
Bilime de ters düşsün fark etmez. Susma konuş!

Başın kaldır yerden!
Dilin dönmüyorsa yüreğin çarpsın
Gözlerine vursun çarpan yüreğin
İyi bak onlara ve ne olur
Susma konuş!