Susma İstanbul Şiiri - Bilal Karaman

Susma İstanbul

Köyümü yuvamı terk edip senin
Ayağına geldim susma İstanbul
Bulutlar ağlıyor yaslı mı günün
Döşüme döşüme esme İstanbul

Dalgaların coşkun boyum aşıyor
Çarptıkça sineme aklım şaşıyor
Çevirme yüzünü kalbim üşüyor
Geceye bürünüp küsme İstanbul

İster koynuna al ister kaldır at
İki cümle olsun aşkımdan anlat
Sana mecbur oldu çaldığın hayat
Bağımı kopartıp kesme İstanbul

Düşlerin masmavi gözlerin derin
İçime oturur kötü haberin
Kıyıda köşede yok mu bir yerin
Darağacı kurup asma İstanbul

Kuşlar gagasını vururken yeme
Bir yürek ağlıyor deme ki kime
Sevgimden korkup da şehri terkime
Karar verip mührü basma İstanbul…Bilal KARAMAN