Susma Çocuk Şiiri - Neşe Turhan

Söyle çocuk
Nasıl bir dünya istiyorsun kendine
Düşlerini anlat bana
Hayallerini süsleyen güzellikleri anlat

Kalem versem o küçük ellerine
Neler yazardın söyle
Ya boyaların olsaydı rengarenk
Nasıl boyardın dünyanı

Kocaman bir silgin olsun ister miydin?
Hani şu minik bedenine dokunan kirli elleri silmek için
Yüzündeki gülüşü çalanları karalamak ister miydin?
Bitmez bir kalemle

Sattığın mendiller kadar yumuşak olsaydı keşke
Büyüklerin yüreği
Oysaki bir parça sevgi yeterdi
Gözlerindeki yaşı silmeye

Söyle çocuk
Hangi çöp bidonunda çürüdü hayallerin
Ekmek arası ayazların hangi bankta sabahladı
Bir lokma ekmeği kaça bölüp yedin uyumadan önce

Bir vitrin sıcaklığı hayalin oldu mu hiç
Buz tutan ellerini ısıtsın diye
Kaç kez yapıştın etin sıcak kokusunda camlara
Ve kaç kez sırtında ki sopalar düğümlendi boğazında

Oysa o minik sırtında çantan olmalıydı
Belki de mavi tıpkı umutların gibi
İçinde kalemlerin olmalıydı
Birde tertemiz bir defter kaderini yazman için

Boyacı sandığında gördüğün hayalleri anlat bana
Simit tablasına döktüğün yaşları
Sana el açtıran düzenin bozukluğunu çiz
Boya yüreğinde ki umutları turuncu ve maviye

Sana ağlama demek isterdim çocuk
Gözlerine pembe bulutlar çizmek isterdim
Çocuk yaşında tenine değen kirleri
Yüreğinde gözlerinde biriken korkuyu silmek isterdim

Sen susma çocuk
Kirliliği haykır dünyaya
Diz boyu namussuzluğu bağır gücün yettiğince
Sen sustukça bu düzen değişmez bilesin
İçimi acıtma gözlerindeki iri yaşlarla
Sen çocuk
Bir anın değil bir ömrün geleceği olmalıydın
Çarpık ilişkiler ile değil mutluluk ile doğmalıydın

12.12.2011
Neşe Eser Turhan