Susma Artık Şiiri - Kemal Okumuş

Ölümün kardeşinden bu sabah da sıyrıldım hayret.
Gözüm kapalıydı o kadar saat de bir tek rüya görmedim!
Yıpranmış bedenim bırakma beni az daha sabret!
Ben daha adam akıllı kimseleri sevmedim.
Bir yokuş daha kaldı bilemedin bir koca dağ; ha gayret!
Bu kadar ızdırap çektim de yılgınlık nedir bilmedim.
Aşılacak varsa aşılacak, çekilecek olan çekilecek; diret!
Sevmek vaat edip de, tükürdüyseler yüzüme şayet,
Boynumu büküp de mazlumca asla geri gelmedim!
Ne bir zerre kin güttüm, ne de ettim azıcık nefret.
Bana edilenleri tespih gibi bir ipe dizmedim!
Ama isteyeceğim mahşerde hakkımı elbet!
Gidenlerin ayıbı boyunlarına, ben kimseden gitmedim.
Susmak da neymiş ey ezik yürek ortalığı inlet!
Hep içimden haykırdım da kimseleri üzmedim.
Yeter bu sükunet, bu zulmü tüm beşere dinlet!
Ne hadsizlikler ettiler de o seviyelere inmedim!
Bu kadar mazlum olma hak etmeyeni derhal defet!
Bana ait olmayan gönüllerde hiç gezmedim!
Senin sınırını aşanları korkutsun artık bu heybet!
Her gelen birikmişimi aldı götürdü bezmedim.
Onlar talan ettikçe sen biriktir, yılma, azmet!
Hep hırçın sevda denizindeydim, hiç dingininde yüzmedim.
Boğulmadın a deli gönül, bekleyenlere inat şükret!
Çok yordular, sandılar yıkılırım ama hiç dinlenmedim.
Biliyorum selamı bekliyorlar, işte onlara namzet.
Dimdik ayaktayım, şükür daha ölmedim!