Süslümanlar Şiiri - Kemal Tekir

Kerameti kendinden,
Menkul sözde şeyh,şıhlar,
Tuzu kuru softalar,
Kibirli süslümanlar.

Dinde ayrıcalıklı,
Ruhban sınıf yarattılar,
Tarikatlar ,vakıflar,
Amacından saptıılar.

Harunluğa özenip,
Karun oldular şimdi
Kimi kul hakkı yiyip,
Zengin oldular hepsi.

Fakire şükret derler,
Cennetle müjdelerler,
Kendileri mersedes,
Audiden inmezler.

Toplanırlar mükellef,
Sofranın etrafında,
Neden yoksullara yer,
Açmazlar sofralarda.

Yaşarlar kendileri,
Saraylarda köşklerde,
Dubleks, tripleks evde,
Müritler hizmetinde.

Belli değil onların,
Ne işte çalıştığı,
Belli değil zenginlik,
Servetlerin kaynağı.

Hastalanınca onlar,
Giderler hastaneye,
Yoksullara hacamat,
Edip sülük tavsiye.

Müritler hep çalışır,,
Onların hizmetinde,
Himmet adı altında,
Verip bağış hediye.

Derler hep,müminlere,
Verin bağış hediye,
Yaptığınız yardımla,
Gidersiniz cennete.

Uyanın müslümanlar,
Gelmeyin siz oyuna,
Gerek yok aracıya,
Allahla aranızda.

Size şah damarından,
Yakın olan Allah'ı,
Hissedin özünüzde,
Secde O na sadece.

Günahı Af yetkisi ,
Değil şeyh,şıhın,gavsın,
Erenin evliyanın,
Allahın dır Allahın,

Kemal Tekir
Eğitimci,yazar,şair