senin kurtarıcın, o gözlerin var ya!
Canhıraş, ziftinpeki o gözlerin.
Ah, varya o gözlerin, süslü kokana...
Ömrümün perçemine düşmeden ben /
Anlamalıydım, ateşlere atladıgımı.
Anlamalıydım, kor ataşlerde yanacagımı.
Dilimin sus, pus olmasından,
kaşlarımı çatıp,gözlerimin bakamadıgından,
yüregimin hızlı, hızlı çarpıntılarından,
anlamalıydım süslü kokana.
Anlamalıydım geçmişten hayatıma
hiçbir şeyin canlanmayacagını.
Ne kadarda süratıma demesende / git,leri
acılı mezeli hep ortadaydı aslında.
İçtigimiz her içkinin sonunda,
bir elin sımsıkı tutarken ellerimi,
diger elini hiç bulamayışımdaydı / git,lerin.
Dişlerinin arasında parçalanmaya,
hazır tırnaklarındaydı / git,lerin.
Bir avuç yere tostoparlak oturup,
boşlukta asılı kalan gözlerindeydi / git,lerin.
Adam olup karşıma çıkamazken kimse! !
“senin bu yaptıgın şerefsizlik”demendeydi / git,lerin.
Oysa ki, süslü kokakana;
ben hayatımda hiç şerefsiz olmadım! ! !
Bu kaderimin bana bir oyunudur...
Unutmak istedim -istedigimi belkide!
..........................................
İlk annemin aglayan gözlerini,
sonra bana yazılan bu acımasız kaderi...
.........................................
Sadece unutmak,unutmaya umuttu belkide...
Ama, bu el kötü geldi işte...
Yıkık geldi,ezik geldi, ezik bedenime...
Kazanma şansım hiç yokmuş,
süslü kokanam.
Ecel pusu kurmuş bana,
belki bügün belki yarın, keşmekeş.
Bir yerde mutlak pusulanacagım,
bozguna ugrayacagım,vurulacagım...
Sen boyundan büyük acılara,
duvar gibi durmayı ögrenmişken,
su koyverme,boşver bu arızalı adamı..
Bu kadar yükümle sana,
adam olamayacagım çok dogru...
Yalancı bir bahara aldanıpta,
dallarını çiçege vurmanın da bir anlamı yok.
Meyvesi olmayacak bu aşina...
Belki sana adam olamadım ama,
için rahat olsun,süslü kokana.
Sen o gülümseni eksik etme hayatından.
Bu arızalı adam, adam gibi çekip gider...
Kayıt Tarihi : 30.12.2009 17:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
