Suslara inat uslar Şiiri - Nazik Cihan

ağır aksak gecelerde
temize çektiğim uykusuzlukları boyuyorum gökkuşağına
güneşten bir yudum içer gibi sevdiğim
çöpten adamlar biriktirmişim avucumda...

ilkbaharda yeşerir mi
avuçlarımdaki çizgilere gömdüğüm hayaller

deniz artığı sularda bulandırıp aklı
kaçıncı sahne bu içinden tırtıl kıvrımı yüzleri kesip oynadığımız
masal dinlerken ölen çocuklara mektuplar yazıp
gönderilmeyecek adresler tutmak aklımda
kaçıncı...

ölü çocuk suretlerini çivilediğim yüzümü asarım aynaya
dalarım karşımda duran okyanus yavrusuna
yanlışım...

ne olur nötr heykeller olsak
yapışmasa ışıksız kaldığımız zindanlarda kolumuza korkular
konuşşak
parmağı dudağındaki ''sus''lara inat

yaralı omuzlarıma koyduğum eğretilerle
karşılaşmasak her seferinde
izini kaybetmemek için kendini yollara dökenlerle