Nasıl da sustuk, baştan sona,
Alıp götürdüler ekmeğimizi,
Gözümüzün önünde soyulduk biz,
Konuşsak, suç olur kelimemiz.
Nasıl da sustuk, baştan sona,
Ekranlardan izledik olanı biteni,
Birbirimize baktık, ama kimse kalkmadı,
En çok da susturduk ışık tutanı.
Nasıl da sustuk, baştan sona,
Unuttuk neydi bizi biz yapan,
Bir çığlık başlasa içimizden,
Belki sil baştan yazardık zamanı.
Ama sustuk…
Ve sustukça çoğaldı karanlık,
Battıkça vazgeçtik çırpınmaktan,
Sesimiz vardı, ama kullanmadık…
Kayıt Tarihi : 5.9.2019 16:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!