Suskunun İzdüşümü Şiiri - Ali Kenan Erdem

Geceye çizgi çekercesine,
Ufka vardı gölgemin ayak sesleri,
Susmayı isteyen her ırak gibi giz,
Her yalnız nerde arar cenneti.

Damlada biriken sularda hayat,
Aklıma düşürdü bir bilinmez soru.
Saklı tutmak isterken kendimden beni,
Ayaklarımda çiğnendi yok oldu yolu...

Karanlık zifirde ararda seni,
Gözlerine mil çekilmiş amâdır zaman.
Sağır zamanlar kimlere ağlar?
Ellerimde tutmak isterken yeşil kadar güzeli,
Bir maydanoz demeti kadar bağlıyken seher.

Sen umut ekerken toprağa,kimdi suskun göklere gönül yandıran.
Ey! kaldırımlarda yürek soğutan el kadar yakın.
Sanma bu yokuşta tıkanmaz hisler,
Yolun ardına düşmüşte izler,
Kanasa ne çıkar yırtılan dizler.

Yalnızlığımda masal diyari kadar gerçek, hayat kadar katı,
Suskun gözlerinde hapsetmiş bir kere kendimi,
Saçların uçuşması gibi rüzgarda ahenk,
Çoktan yıkmışta çoşkun sulan bendini.
Çağlaya çağlaya çoşar ırmaklar...

Bin akıl gelse bilmez ki bunu,
Ne gözler dayanır, ne kulaktır çare.
Bana söyle hadi kimdi beni titreten,
Suskunun izdüşümü kimlere pare.
O buğulu gözlerde yorulur mu seher?

Damlada biriken sularda hayat,
Aklıma düşürdü bir bilinmez soru.
Sen her şeyi bilen falçıda fincan,
Haydi anlat içimdeki gizliyi.