Suskunum, Suskunsun, Suskunuz...

Gözlerinin vadisindeyim şimdi.
Gözyaşlarında kulaç atıyorum;
Şelale misali dökülen yaşlarla
Uçurumlara düşmemek için.
Akıntıya kürek sallıyorum durmadan.
Selvi ağaçları kirpiklerin’in arasından
Çamlarla kaplı bir dağ misali gibi duran
Kaşlarına doğru haykırıyorum,
Belki sesim duyulur diye…
Ama nafile…
Ne ses, ne seda…
Sustum, sustun, sustuk…
Sonra bırakıyorum kendimi akıntıya
Büyük bir hızla düşüyorum
Yanaklarındaki uçurumlardan.
Artık yavaş yavaş sürükleniyorum
Dudaklarının deltasına doğru.
Ve orda donup kalıyorum
Gül yaprağındaki çiğ misali.
Tükenmişim artık
Öylece bakakalıyorum.
Suskunum,suskunsun suskunuz…
Faysal Günbat-2010