Suskunum Şiiri - Abdullah Yavuz

suskunum
suskunluğum konuşur
ölüme,ayrılığa ve kederlere
ellerim çatlak
yüzüm hüzünbaz
yüreğim sevgi dolu
ölümden korkmaz
ben ağrı dağı gibiyim
kefenim baş ucumda
kalbim yüzüm gibi soğul değil
ne acıları taşır
ne sevdaları barındırır
kimseler bilmez
hangi mangal yürekli
dallarda içime
suskunluğumda sinan'ı düşünür
Mahir'i,Yusuf'u ve Deniz'i görür
ben tendürek gibiyim
içimde sönmeyen bir ateş var
kimseler görmez
suskunluğum,acılarım kadar
umutlarımda büyük
ölümede,ayrılığada tilili
umut yeter bana
UMUT