Bu sevginin ardında kalan son izler, son tren, en son vagondaki nefes almalarda kim vardı vagona binen ile hareketinin ardından bakan kimdi?
Kim vagonun ardından bakıp, geçmişe doğru düşlerle var güçle anı girdabında kalacaktı?
Gerçek şu ki, her ikisi de birbirleri için yazdıklarında bir girdapta dönüşleri anlatırken, tüm geçmiş özlemini yaşadılar… Ama asla göz göze gelemediler, gelemezlerdi de çünkü bir afatla tüm köprüleri yıkılmıştı. Her ikisi de geçmişe dair sevgi selinde boğuldukların yazdılar… Onlar birbirleri için belli bir zamana kadar saygı çemberinde idiler. Ama bir gün ihanet girdabında buluştular… Sevgi, doğrudan başka zamanlarda nefes alamazdı…
Yaşam imkânsızlıkların ve de kâbusların içindeki bir yolculuktu tek başınalıkla var olmaya çalışmaya yönelmişti…
Kıymet bilinmez sevgi zamanları tercihlere feda edilemezdi…
Yaşadığımız nefesler vardı…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta