En ağır yorgunluk belki de imkânsızlıklarla doğrulara ulaşma gerçeği…
Yılmadan yine düşeceğim senle yollara, belki derinde dolaşmak olacak bu yolculuk, belki de rüyalara sarkacak, ama ölçülerin dışında, düş kurmalarla yine senle olacağım şüphesiz… Çünkü sen benin acılanma kaynağımsın ki ben artık acılanmaları sever oldum…
Devam edecek bu hikâye, belki uzun nefeslenmek gerekecek, belki de çok dağılacak düşlerim, bazılarına dayanmak da güç olacak ama bu yaşam kesitindeki bu parağraf devam edecek şüphesiz...
Bir yaralanma bu veya tedavi edilen ruh yorgunluğu bu olan ama yaşam güç dengesindeki varlığı sever, yoksa çöker kalır insan...
Yarını olmayan bir düş bu, ne dünü var gibiydi ne de gülüşleri.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Yarını olmayan bir düş bu, ne dünü var gibiydi ne de gülüşleri.
Yaşamak belki de bir ömre değerdi veya ömre azaptı derken bile, unutulamaz zamanlarla dolu nefes almalardı asıl gerçek olan...
Belki de tek gerçek vardı, yaşanmasına dahil olmuş imkânsızlıklar...
Birbirimizle gelen hiç kimse kalmadı yaşamda, sen de gittin ya, artık gelen giden hesapsız düşlerde bile değil, özlemek veya beklemek, aslı olmayan ve de derinliği olmayan duygu olup çıktı...
Hele yaşama dair veya dahil bir hoşluk mu, asla düşünülemez sanırım...
Bakıyorum da yaşama dahil olmuş her şeyin sönmüş alevleri, tunuk bir güneş ışığı var sanki göz kapaklarımda, gelecek umurumda deyil, sadece anlarla baş etmeye çalışmaksa sadece olsa olsa boş hayal...
Umudun tükenmesini sordum kendi kendime, yokluğa adım atmakla eşdeğerdir dedim, belki yanıldım ama tükenmekle yaşam umudu arasındaki fark incelmişse işte sorun buradadır demek de boş laf sanki veya lafı-güzaf demenin bile anlamı tükendi.
Kendime sordum tükenmişlikle yaşamdaki umut nerede gerçeğe ulaşır bilinmez ki derken bile sesimi kıstım…
Yarınsız olma düşleri var ya senden de öne çıktı demek bile boş laf…
Hep düşünürdüm ötelerin öteleri nereleridir diye...
Belki bir umut serüvenidir derdim...
Belki de karanlığın ardına bakakalmaktır derdim ama sonuç hep ötelerde kalırdı...Mustafa yılmaz
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta