Yaşamımızda özenerek, değer vererek, şüphesiz dua ederek aklımıza düşen ve fotoğrafına baktığımız insanlar vardır şüphesiz, oysa biri veya birileri vardır ki, onları görünce bir şekilde, kan kustuğum zamanlar gelir aklıma, şimdilerde, sadece gülümserim kendime...
Koskoca bir şehir, bir dünya insanı, umulmaz acılanmalarla sardırdın başıma…
İki şehrin hasretini bulaştırdın bana, uzakların ve uzakların uzağına ulaştırdın beni…
Koca bir hasreti, koskoca bir sevdanın hasreti, yılları, üstüne örtmüş bir hasretle beni bulaştırdın…
Acımasızca, koltuk altını kaşıyarak, oynadığın oyunla, başı başına beni kendimle uzlaşı dışında bıraktın…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta