Tüm yorgunluklar sabaha vuruyor bel diplerimle ve akşamdan kalma düşlerin apansız art arda düşmesi başlıyor yorgun gözlerin diplerine ve ben hâlâ gün sonu düşüncelerinin peşinde hayatımı kurma çabasındayım,
Karmakarışım yaşam sonrası bu düşüncelerin çıkmazlarında yürümek…
Kaç saattir yürüyorum gece sonuna doğru, kaç saattir düşler kuruyorum yaşama dahil, kaybedilmiş tüm zamanların içinde sanki bozguna uğramış bir benlikle kendime hükmetmeye çalışıyorum…
Sanki yaşamımın tüm kuralları dağılmış ve allak bullak olmuştu yaşama dair güvenim…
Korkular içinde geçen bunca nefes almaların ardına saklanan boğucu anıların düşünceleri, bireysel olarak benliğimdeki tahripleri dağıttığı kurallarımın ardında beni soyut bir zaman tüneline soktukça sanki tek başınalıkla verilen bir yaşam savaşı ile baş etmeye çalışan bir bedenin dağılmak üzere olan yapısına her an müdahale eden çaresizliklerle dağınık bir savaş kurma anlarındaydım sanki…
Her an sonrası çıkmaz düşüncelerin sertliği ile sorduğum soruydu ben neredeyim şimdi ve hangi sebepler sarmalamıştı benliğim…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta