.O karanlık odada, ışığı söndürerek, karartılan odada, seni daha çok severdim…
Çok sevmek ve çokluğun üstünde daha çok sevmek, duygu patlaması yaratırdı içimde… Sanki yılların kendi yalnızlığıma, küskünlüğümü o karartılmış odada duygularımı kontrol ederek, tekrar tekrar seni çok sevdiğimi düşünürdüm…
Ve hep haykırırdım bu ev, bu oda seni bana her daim çok sevdirirdi…
Aslında küçük bir odaydı…
Ben körleştirilen ışığın altında, Pc’nin mor mavi ışığında hep düşlerdim güzel günlere ne zaman ulaşacağım, ne zaman seni en çok sevdiğimi haykıracağım bu evin yalnızlığından fırlayıp, seninle ne zaman daha çok kalabalık olacağım?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta