Mustafa Yılmaz 4 - Suskunluklarımız Benl ...

Senin yoksun, olacağını da hiç düşlemedim, sadece senle kalabalıklaştığım zamanları özlemişim ki hissettiğim bu duygu düşürdü tüm öfkemi son deniz suyunun durduğu kıyılığına…
Zaman sevgili zamanı, çok şeyi alt üst etmiş, bir zamanlar gözlerine bakarken yorulduğum sen, şimdilere öfke çarpmasındaki yaşamımın içinde kalmamdır hayatımın zamanlarını dağıtan…
Sensizlik bir küskünlüktü yaşama, bir boyun eğmeydi düşüncelere, bir öfkeydi ıssızlaşmış düşlerle yaşamın son karelerine, unutmaktı sevgili sesini, bakınmaktı geçmiş yılların ardına, oysa en büyük öfkeydi sen varlığının çaresizliklerine ve küsmeydi geçen zamandaki zavallılaşmış düşüncelerimle sana olan öfkelerin limiti aşmasına…

Yolculuk zamanı geldiğinde herkes her zaman birbirine veda edemezdi…
Ama gerçek yaşamda nerede ve hangi şartlarla nefes alıyoruz?
Ve kimler kalabildi sağ tarafımızda?