Artık bundan sonra kendi bezmişliğimi mi yazmam gerek. Yoksa sana olan öfke ve kırgınlıklarımı mı yazmalıydım?
Netice olan her ikisi de bedensel gizliliği olan öfke düşüncelerine çıkıyordu…
İçime düşen sıkıntı sebebi her ikisi de birbirinden farksız düşüncelerimdi…
Bunları az da olsa yumuşatma sebebim olmasa da neyi değiştirecekti?
Onun dönüşümünü mü özleyecektim veya ona ait tüm hislerimi mi yumuşatacaktım?
Her ikisi de imkânsızdı, artık, sadece yaşam isteğimi yükseltip, geçmişe dair düşüncelerimi perdelemem gerekiyordu şüphesiz…
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta