Suskunluklarda Patlayan Çığlık

dün akşam
oturdum bomboş salonumda
yalnızlığım koynumda
bir sigara yaktım ardından
bir yudum
tavşan kanı sımsıcak çayımdan
derin bir nefes çekip
düşündüm
duman kapladı dört bir yanı
öksürüklerim bile kesemedi
düşündüm

kandırmaca bir hayat bu bizimkisi
tutuşan yüreklere kilit
set çekilmiş dudaklara
bir tutam da terbiye üstüne
tu-kaka olmuş en istediklerin
yanlış
söylenemeyenleri söylemekte
ben bu yavan hayata alışamadım

günah keçisi aradım
kendimden alasını bulamadım
edep denmiş edepsizliğe bulaşıp
ahkam kesilmiş ahlak derslerinde
inmeden görünenin derinine
bakmıyorlar dostum
Matruşka’nın altındaki gerçek kendilerine

hiç çok pis olmamış evleri onların
hiç dökülmemiş kötü laflar ağızlarından kızgınlıkla
hiç istememişler yalnızlıklarında
sıcak tenini birinin
sütten çıkan ak kaşıktı ya onlar
üç kuruşa satılmış namus pazarında
hem ağızlar kapalı
hem gözler
hayat

'söverim gelmişine geçmişine
ayıpsa ayıp'
tıkayın kulaklarınızı da
dudaklarımdaki şarkı bir garip
duymadı İstanbul bile hiç böylesini

demiştim ben
deliyim
başıboş öykülerin kahramanı
serseriyim
bu kez beni affetmeyin

dün akşam oturdum
yalnızlığım koynumda
düşündüm
hem de çok düşündüm
yazmamalıyım dedim
susmalıyım dedim
ne yapayım ki
yazdım