Suskunluk Özeleştirisi Şiiri - Nevzat Dağlı

Yazılması gereken yazılmıyor korkudan,
Öfkemi, üzüntümü bastırıp susuyorum.
Korkusuz söylenmişse utanırım türküden,
Daha sözü yarıda kestirip susuyorum.

Haksıza haksız demek zor gelir oldu bana,
Hırsıza hırsız demek ar gelir oldu bana.
Boş şeylerden söz etmek kâr gelir oldu bana,
Her gün başka bir hava estirip susuyorum.

Namuslu gözükenler sözüne yalan kattı,
Ben sustukça alçaklar şımarıp çalım sattı.
Nice yiğit ozanlar susmadı hapis yattı,
Köpek gibi kuyruğu kıstırıp susuyorum.

Cesaret yaşlandıkça tabansıza ıraktır,
Korkular yüreklerde pis bir tortu bırakır.
Gençlere umut verip diren demek gerekir,
Çevremdeki insanı pıstırıp susuyorum.

Zalimler gündemlere rezillikler ekliyor,
Yandaşlar, yalakalar bunu iyi saklıyor.
Dostlarım her gün benden güce isyan bekliyor,
Onları korka korka küstürüp susuyorum.

Nasıl uyarsak bilmem bilinçsiz güruhları,
Gittikçe daha da çok köreliyor ruhları.
Muktedirler duymuyor mazlumdaki ahları,
İmayı söz üstüne astırıp susuyorum.

Gerçekleri söylesem farklı uçlu olurum,
Krala çıplak desem hain haçlı olurum.
Beynimden geçenleri yazsam suçlu olurum,
İçimdeki Nevzat’ı susturup susuyorum.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat