Suskunluk Azizim Şiiri - Nilüfer Albayrak

Suskunluk, rüzgârın esintisini bile keser…
Kalabalığın ayak sesleri duyulmaz.
Şarkılar ne kadar ağlasa da sen hüzünlenemezsin.
Suskunluk, çığlığı içinde yaşatırken,
Sen hiç bağıramazsın...
Ne gecesi vardır ne de gündüzü.
Renkleri, hep siyah… Hep beyaz…
Yağmur yağsa da hiç haberi olmaz.
Ciğerine kadar ıslanmıştır zaten.
Bakışları da susmuştur.
Ne gördüğünü anımsar,
Ne duymaya çalışır.
Hatıraları gözünün önünden film şeridi gibi geçse de,
Nafile…
Yüreği kutuptan soğuk, birazda mesafe…
Suskunluk azizim… Suskunluk.
Çay içer, dibine gelir ama çay ne zaman geldi haberi bile yok.
Uykusu yok, evet.
Uykusu yok suskunluğun.
Uyusa nafile… Rüyalar çok telaşlı… Çok vahim… Çok cenaze…