Suskunluk Şiiri - Ahmet Ziya Pektaş

Çırpındı yine Karadeniz.
Kıskançlığı ihanetin, özgürlüğü.
Beni alıp gitmeyen,
Saatlere küskünüm.
Çırpındı yine deli gönül.
Kırılmış kanadı özgürlüğün.
Seni bana getiren,
Rotasını şaşırmış gemi.
Zamanımı harcayan gar,
Ve hiç gelmeyen kara tren.
Solan kır çiçeğim.
Papatyam, menekşem,
Kadersiz kardelenim.
Size ne yaptım ben?
Açı, susuzum ve zulüm.
Boynuma vurulan zincir,
Sefaletim bir ömür.
Hiç gelmeyen sevgili.
Umutsuzca bekleyiş.
Esirliğim,
Ve,
Mahşer günü.
Kurtuluştur bir zaman.
Yırtılır sonra en son sayfa.
Yakılır anılar.
Mazide kalanlar,
Bitip tükenmez acı.
Kapanır gönül pencerem.
Bir duba vurur kıyıya.
Parçalanır birkaç yüz.
Solar resimler albümlerde.
Ve,
Susar masumane tavırla,
Susar Karadeniz’im.
Bir daha konuşmamak kaydıyla.