Suskunluk Şiiri - Sema Fenar

Gecenin kederi aydınlatıyor penceremi,
Şiirler tutuşuyor canımın alevinde.
Kalemim kanıyor, yazmaktan utanıyorum.
Susuyorum;
Hiç konuşmamış gibi,
Konuşmayı hiç bilmiyormuş,
Hiçöğrenmemiş gibi,
Koca dünya üzerinde konuşmaya değer tek bir şey yokmuş gibi,
Susuyorum.
Geceyi dinliyorum yalnız,
Güvercinlerin kanatlarında uçuşan umut çığlıklarını,
Seslerinde can bulan duaları dinliyorum.
İşittiğim her duada, gecenin sırrına eriyorum.
Gökyüzünü seyre duruyorum sonra,
Umarsız gülümseyişini izliyorum Kutup Yıldızı'nın.
Fakat yönümü bulamıyorum bir türlü,
Hatta her arayışımda bir kez daha kaybediyorum yönümü!
Ellerim üşüyor, parmaklarım fersiz,
Gece uzun, gece eşsiz.
Gece koyu maviliklere serpilmiş bir avuç toprak,
Kederli, perişan ve de dilsiz.

(19.07.2014)