Suskunluk Şiiri - Neşe Tekin

Çekip uzatmaya çalışıyorum zamanı...
Sonra bir sakız gibi ağzımda çiğniyorum
Hiçbir ayrılık bu kadar susturmadı beni...
Gece şimdi gebe hüzünlere
Umut karanlığın dibinde titremekte
Hiçbir ölüm bu kadar ağlatmadı beni...
Kolundan tutup atıyorum dışarı gözyaşımı
İnadına çalıyor kapımı
Oysa mavi daha önce hiç bu kadar silinmedi
Renkler hiç bu kadar anlamını yitirmedi
Sadece susabiliyorum şimdi...
Anlatamadıklarım büyüyor içimde
Sustukça katlanıyor sevgim
Haykıramıyorum artık
Hıçkırıklara boğulmuyorum
Hayallerimi bir buket gibi sunuyorum sana
Tertemizdi eskiden düşler
Hiç bu kadar bulanık değildiler
Ve şimdi denize serpiştiriyorum tüm umutları
Ona emanet ediyorum...