Suskunluk Şiiri - Mehmet Hurşit

yalnızlığı kucaklıyorken suskunluk
bekleyiş.. işte öylesine deli bir yağmur

zaman rüzgara değiyor, rüzgar suya
suda kırılan ışık oluyor zaman
ve saplayarak göğsüne bütün aynalarını
paramparça bir suret oluyor

yangınından külüne dönüyorken anılar
buğulu bir soluk olup kuşatıyor yolları

kum taneleri gibi üşüyüp düşüyor sözcükler
dağılıyor, seviç de öyleydi, keder de
ve hüzün bulutsu sesimdi benim
uçurum suretlerinde parçalanan gölge

anlamını yitiriyor bütün öpüşler, renkler kül oluyor
ve belleksizlik olup çıkıyor bekleyiş
hoşgörü olan ne varsa yaşadığımız, ömrümüz diye
yalnızlık oluyor, kocaman gözleriyle geceyi kemiren

bir dağ suskunluğu dolaşıyor kanımda
dudağımdaki ıslıksa yorgun ve yaralıdır
ırmaklar gibi çatallaşıyorsa da göğsümde çığlık, dalgınlaşıyor
kanımda, dağ suskunluğu var yalnızca

suskunluk diyorum, suskunluk-
da, bir dil, bir anlatıcıdır oysa
İnsan’ın da olsa, Doğa’nın da

aralık_2oo9