Suskunluk Şiiri - Ahmet Baygümüş

Tanrı'yla aramızda kalsın suskunluğum
Tövbelenmenin anlamsızlığını soluyor
günahlarıma sarılıyorum
Yitik bir aşkın kemirdiği sokağımda
Firari heyecanla
vakitsiz bir nidaya sığınıyorum
Iniltisi karışıyor geceme esmer tenli bir çocuğun
Hergece tekrar-tekrar işliyor iliklerime
hafızama kazılı bu son dokunuş
Hergün bu saatte bir ben kalırım bu sokakta
bir de içi geçmiş düşlerim
Zorunlu göçe tabi tutulmuş tüm sevmelerim
Yağmur sonrası bir sessizlik çökmüş kentime
Fahişe karanlıkların,
utancını serpiyorum karanlığın zifiri haline
Eyyub'un sabrına sığınıyorum
Ve yarına dair hayallerimi süsleyen bir umut ışığı var
Anlıyorum
Biliyorum
Inanıyorum
Avuçlarımda hissediyorum...

24 Mayıs 2016