Suskunluk Şiiri - Ahmet Mustafa Kulaber

İnişli yokuşlu bir evrende yaşar dururdu
Mor bir göğün altında çınara yaslanarak.
Yiyen mahluk kusardı, yemeyen kudururdu
Düşleyip gelecegini,
Kaygı basardı yudum yudum,
Seyrederdi şafagin şarap rengini...

Yokluğun, işsizliğin üstüne kılardı namazını,
Tespih çekerdi ilmik ilmik ve de yılgın.
Altın bir güneş gibi üstündeydi duaları,
Ezerdi altındaki şişkin karanlığın...

Bakardı solgun benizle aya, yaprağa
Islak gözleri yorgun,
Eğilerek ömrünün varacağı toprağa,
Bitkin ve suskun...

Adapazarı / 2001