Suskunluk Şiiri - Vahap Ergüven

Ansızın çöker üstüme sessizlik
Sebepsiz bir suskunluk
Bir acı inceden inceye sarıverir bedenimi
Hançer gibi zakkum gibi
Kör camekanlı odam bilir
Karanlıkta boğulmuş geleceğime nasıl ağladığımı
Boğazım düğüm düğüm
Yüreğim korkak ve ürkek
Kılçık gibi takılıverir gırtlağıma
Oysa öyle bir acıdır ki bu
Kurşun sıcaklığında giriverir bedenime
Kemirir inceden inceye en güzel umutlarımı
Yaşamaya dair en küçük bir kıvılcım
Sönerek can verir cellatların avuçlarında
Dökersem yüreğimdekileri eğer
Bahar gibi soyabilirim,beyaz kefeninden doğayı
Ellerim dalga kadar asil
Kırabilirim göğsümün kafesini
Belki o zaman cemre düşer semaya
Bir kardelen açar yüreğimde,hercaiye inat
Belki o zaman mevsim değişir ilk bahar olur
Yaşam doğar içime,masum ve özgün
Ufak ve hızlı adımlarla gelen bir serinlik
Uçurum gibi düşer yüreğimden
Kabusu anımsatan geleceğim
Martılarda umut oldu uçarken semalarda
Gülücükler besler beni
Acıdan uzak hülyalarımda
Mevsim artık ilkbahar
Uçuyorum martıların ak gerdanında
Umudun ve mutluluğun tablosunu çiziyorum

A.Vahap ERGÜVEN