Suskunluk Şiiri - Yahya Uzunal

Bir diyara düştüm yalnız başıma sessizlikle savaşırken burun buruna kaldığım karanlık sorguya çekiyor bu gece beni
Eksik kaldığım yanlarımdan vururken yüzüme hatalarımı ders çıkarmak yerine sadece gülüyorum
Çünkü karşılık verirsem kazanamıyacağım bir savaşın içindeyim biliyorum
Tükendim bu gece yine insanların yüzlerine gülerken içim kanıyor ama belli etmiyorum
Tutunduğum dalların hepsini tek tek kırdılar ben düştüğümde neden ayağa kalkmadın diye sordular
Hiç ellerini uzatmadılar hiç yardım etmediler sadece düştüm diye güldüler kalkmadım diye kınadılar
Yorgunluğumu gözlerimin içine bakanlar anlamasın diye gözlerimi kaçırıyorum kötü olduğum sözleri söylemek yerine iyiyim naraları atıyorum
Aslında yaptığım şey kendimden kaçmak biliyorum bazen kendime ne oldu diye soruyorum ben ben değilim biliyorum kendime hayatımda marur mutluluklar diliyorum
Sonuna geldiğim gecenin sabahı var biliyorum ağrıdan acıdan inim inim inliyorum
Ellerimi açıp tek dua ediyorum senden gelene hamd olsun ağrımda olsa sızımda olsa senden geldiyse şükrolsun
İtiraz etmem yazdığın kadere rabbimin bildiğini kim bilir başka tam sitem edeceğim anda kul olduğum aklıma gelir susarım .