Suskunluk Şiiri - Nebahat Ünal

SUSKUNLUK
Merhabaların elvedaya dönüştüğünde
Sebepsiz gidişinde
Yeşile çalan gözlerin
Elaya dönüştüğünde
Bende kış başlıyor
İçim donuyor
Solgun sessizliğinde
Hasretim boğazıma ilmek oluyor
Sana hasret masumiyet kılığında geliyor, acı
Gülümseyişindeki eksiklik hüzünü anımsatıyor
Gülen yüzün umudun içine çekiyor istemsiz
Temkinliyimdir kışa
Vaadlerle gönül oyalayıp
Mahçup olmak istemem
Ufukta uçuk benizli bir umuda
Yelken açmaz bu yürek
Büyük sevinç kırıntıları yüklemez gururum
Acıları kendine saklar onurum
Nebahat Ünal