Suskunluğunun yaralı kuşuyuz

Anti fiziksel bir durum
yer çekiminin hükmü yok
inatla ayağımı yere bassam da
göğe yükseliyorum

içim pır pır pır kanat takmış uçuyorum

suskunluğun yüreğime lok gibi çöken kabus
tedirgin rüzgar kararsız
takvimsiz günlerin bileşkesi sevdan
bilmediğimiz sularda yüzmüşüz
derin sanıp denizi vurmuşuz karaya
pervaneler pır pır pır

ellerimiz birbirine değdiğinde kısa devre yapınca
yangınlar çıkarmışız
suskunluğun yaralı yavru kuşuymuşuz
aşkın yolu yokuşmuş adresi tarifsiz
çıkmaz sokaklarda ökselere tutulmuşuz

el ele tutuşmuş uçuyoruz zikzaklar çizerek
yükseliyoruz göğe

yaralı bir Mart’yız şimdi

Yüksel Nimet Apel

20/Nisan/2017/Perşembe/Bodrum