Suskunluğun Umut Ekeneğim Oldu

suskunluğunun sesimde ki yankısı
kimileyin nedenli ıssız ve karanlık anlatamam
nasıl da almış beni benden, bakışlarında ki derin buğu
belki de, yaşamama neden olan umut bu...

suskunluğunun sesi, düşlerimin yanıtı olacaktır sözlerin
kıyısında gezindiğim ayrılık devinmesine
direngen bir sevi ile dingin,
son çığlığıma değin...

suskunluğunun karanfil pembesince çekingen
gizemliliğini seviyorum
gözlerini kaçırmanı, siyah inciler gibi...
özüme mayaladığın sevinle, benim gibisin
düşlediğimce çocuksu ve özgür
sevinin en tutkun içselliğince
gül'e bukağılı bülbül gibi, sevinçlerimin esinisin

sessiz iletilerimin sözsüz yankısı,
çakınlar gönderen uzak duruşlarından,
çözemediğim ilk ve son sevi,
ugan içinde aradığım ve bulduğum yürek ereği
de bana, ne denli sürecek daha,
savuran sessizliğin, çıngı çıngı...

umutlar taşıdın gönül katıma
suskun yüreğinle binbir renk...
sevi çiçekleri sundum sana gökkuşaklarıyla,
sırılsıklam gün güzeli masmavi
de bana, büyüleyen duygulum, yıldız bakışlım
bitimsiz özleminle, daha ne denli yanayım?
ne denli çıvgınlara, boranlara vurulayım?
yalnızlıklarımda, suskun luğunun sesi,
umutlarımın yanıtı olacaktır sözlerin

suskunluğunun sesimde ki yankısı,
kimileyin nedenli ıssız ve karanlık anlatamam
nasıl da almış beni benden sevin,
bakışlarında ki o derin buğu
suskunluğun! ..
Ah, o suskunluğun
Düşlerime umut ekeneğim oldu

(Mart/2002)