Suskunluğun Kalesine Sığınıyorum

Şimdilerde, Suskunluğun Kalesine Sığınıyorum.
Çok Şey Var Lâkin, İçime Yığıyorum.
Biriktiriyorum.
S u s u y o r u M.

Vurulmuşum gülüşlerim den ,
Duygusuzluğu sığınak etmişim
Tüm duvarların ardında
Çaresiz bir serçe misali çırpınıyorum

Senelerin aldığı her duygu ,
Selası verilmiş bekliyor
Hani bir çiçekti kadın dediğin , yeşermiyor tüm yaprakları dökülmüş solmuş gitmiş çürüyor..

Aynadaki yüz yabancı
Görünmeyen yara bereler kan revan
Soluk benzim kendine isyankar

Onlarca söz suskunlukta çırpınıyor

Ahh dile gelse , toplanır mı dökülenler yüreğimden

Kaçıncı düşüşüm ,kaçıncı ayağa kalkışım
Güçlüyüm ben yalanına kaçıncı sığınışım.

Ben beni unuttum ,
kimim hangi yabancı ,hangi yalancı bahar
Hangi hüzne kitli gözyaşı

Yabancı ellerden ,yalancı sözlerden
kaç mutluluk dinlenişim..

Kaç kırık kalble umuda hayale küsüşümm..

Avuç içlerimde kırık düşlerim dualara damlamış
Yakan kavuran dünyada çırpınan bir ruhla niyazim
Kanı çekilmiş tüm yanlarımı toparla ey sevgili ..

Beni bana bulduran sen , kayboldum..

Güçsüzlüğümü bilen sen , yoruldum

Toparla ey sevgili avucumdaki tüm yangınlara ferahlığı üfle ...

Kayboldum ..
Yoruldum..
Savruldum..
Vuruldum....
Tüm yapraklarım döktüm
Kurudumm...

m.z