İnsanların yalnızlığa gittiği vakitlerde duraksadım,
Bir kalabalık,kalabalıkların ortasında kalakaldım,
Vuruyordu denizlerin humması fani karalara,
Karalar nefes alıyorlardı en mahzun kıyılarda,
Nefes alıyorlardı elvan renkleriyle hüzünde,
Çocuklar titriyorlar gözlerinin içinde çaresizce,
Çocuklar oynuyorlar hummalarda denizlerden habersiz,
Soyguncu soysun da, vurguncu vursun
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.
Devamını Oku
Sen ana karnında boşa durursun
Doksan günde çık gel, dokuz ay dursun
Doğmaya gayret et, doğmaya bebek
Sonra geç kalırsın yağmaya bebek.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta