İnsanların yalnızlığa gittiği vakitlerde duraksadım,
Bir kalabalık,kalabalıkların ortasında kalakaldım,
Vuruyordu denizlerin humması fani karalara,
Karalar nefes alıyorlardı en mahzun kıyılarda,
Nefes alıyorlardı elvan renkleriyle hüzünde,
Çocuklar titriyorlar gözlerinin içinde çaresizce,
Çocuklar oynuyorlar hummalarda denizlerden habersiz,
içimde bir merak
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı
Devamını Oku
öyle bir merakki
ölümümden bir ay sonra
bir güncük yaşamak
ve
dostu düşmanı




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta