İnsanların yalnızlığa gittiği vakitlerde duraksadım,
Bir kalabalık,kalabalıkların ortasında kalakaldım,
Vuruyordu denizlerin humması fani karalara,
Karalar nefes alıyorlardı en mahzun kıyılarda,
Nefes alıyorlardı elvan renkleriyle hüzünde,
Çocuklar titriyorlar gözlerinin içinde çaresizce,
Çocuklar oynuyorlar hummalarda denizlerden habersiz,
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta