Suskunluğun Diyagramı Şiiri - Erçağ Akarca

İnsanların yalnızlığa gittiği vakitlerde duraksadım,
Bir kalabalık,kalabalıkların ortasında kalakaldım,
Vuruyordu denizlerin humması fani karalara,
Karalar nefes alıyorlardı en mahzun kıyılarda,
Nefes alıyorlardı elvan renkleriyle hüzünde,
Çocuklar titriyorlar gözlerinin içinde çaresizce,
Çocuklar oynuyorlar hummalarda denizlerden habersiz,
Sessizliği içine çeken karidesler kesiyorlar gözlerimi gözlerce,
Gözlerce gözler görülebilir mi karidesleri içine çeken sessizlikte?
Hoyrat gürültüler sona eriyor sokaklarda,gezinirken kendi içimde,
Hırpani kıyafetlerle beliriyor zaman,ardımdan kolluyor yaşamı,
Yaşamı kolluyor ıssız çöller,izliyorum gölgelerin araladığı zamanı,
Yaşamı yaralıyor engin düşler,yaşamın engin düşleri yaralıyor beni,
Yaşamın yaşamı görülür bazen suskunluktan,
Suskunluğun diyagramında acılar gizlidir...