Tebessümlerimize sıkılan kurşundur suskunluğun.
Sonu bir hastanenin acil koğuşunda başlayıp,
İç kanamalı ve ağır yaralılar,
Yoğun bakım ünitelerine uzanan.
Çaresizliğin bir kalp krizi misali,
İçinde damar damar yürüyüp büyümesidir suskunluğun.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta