Suskunluğun! ... Şiiri - Yorumlar

Anlamsız bir inat, anlamsız bir suskunluk. Neden peki? Bu kaçıncı söyler misin? Bir konu açıyorsun bir şey anlatıyorum ve bir şey soruyorum. Ama karşılığı boş bir suskunluk. Tanıştığımız günden beri hep aynı, hep aynı aslında, değişen ilerleyen bir şey yok. Sende anlamsız bir inat ve kararlısın bu inat uğrunda her şeyi yıkmaya. Diyeceksin ki bu kadar kırılgan mı olmak gerek, bu kadar büyütmek mi gerek. Ama büyütülen bir konu değilken aslında senin inadın ve suskunluğun bir konu haline getiriyor, konu olmayacak şeyleri bile. Fikrin önemli anlamıyor musun, benim için önemli olduğunu her şeyinle. Ama sen susmaya devam et ve kapat kameraları, meşgule al telefonları. Çık git başka şeylerle meşgul et kafanı. Gece olup ıssızlık çökünce her yere, o suskunluğunla baş başa bırakacağım ben de seni. En büyük cezam bu olacak sana. Mahrum bırakacağım seni kendimden. Ne sesimi duyacaksın bundan böyle, ne gülüşüm olacak bir daha. Ben inatçıyım diyorsun kendine, evet inadın uğruna kaybetmeye devam et sen bu kafayla. Her şeyi yık, kaybet herkesi ve gece ıssızlığı çöküp dinlediğin zaman kafanı, beynindeki kemirgenler kemirsin yüreğini. Benim için ve kaybettiğin tüm insanlar adına yargıla beynini. Üzerine suskunluğunun o derin çığlıkları çöksün ve kabus haline getirsin tüm dünyanı. Ve son olarak, beyninin o çürüyen kısımlarını değiştirmedikçe, tamire almadıkça aynı şeyler başına gelip duracak ve sen aynı hüsranları yaşayacaksın. Önceden de dediğim gibi kökten bir yenilik gerek sana. Kabuğundan çıkman lazım belki de, kelebekler misali. Beynindeki kemirgenleri ne kadar süpürürsen süpür, onlar tekrar gelecek ve devamlı yiyip bitirecekler kıvrımlarını.Sana ise boş bir suskunluk kalacak. Başını ellerinin arasına alıp o suskunluğu bozmaya çalışacaksın ama olmayacak. Kafanı duvarlara vursan bile işe yaramayacak. İşte öyle bir suskunlukla baş başa bırakıyorum seni.......