Suskunluğumun Sesi
Sıcaklığını hep yüzümde hissettiğim ellerinin dokunuşuyla kendimi hep güvende hissettim
Yukarda çok uzaklarda bulutların üzerinde olabilmeyi öğrendim
Sevginin emeğin büyüttüğü sadece mucizendim ben
Tadılmamış duyguların esin kaynağı
Bir bütünün her bir parçasıydık biz senle
Düşüncemin oluşu cümlemin tamamlanışı senin nefesindi
Bu hayatı borçlu olduğum, yaşama gücümü aldığım belki de tek şeydin
Kaygılandığımda gözümün önüne gelen tek yüzdün
Muhteşemliğin aşılamadığı dünyada amaçlara ulaşma çabası varken hep akıllarda
Durup düşünen sevginin unutulduğu, üstüne toprak atıldığı çukurları kazmaya çalıştım ben
Öğretendin sonbaharda solduğumda bana hayatın bitmediğini
Onunda hayatı hiç bitmesin, sevgisi yitmesin diye yalvardığım kızıllığın sonundaydın hep benim için
Düşmek üzereyken ben, elimi uzattığımda tutunduğum dal parçasıydın
Sıcak esintinle getirdiğin yağmurunla yıkanıp, günahlarımdan arınırdım
Olduğu gibi kalan, gülümseyişi hiç bitmeyen tek yüzdün
Elinde bavullarla beni terk edip giden hayallerimin geride bıraktığı tek hatıraydın
Bildiğim gibi kalan, hiç yabancılaşmayan gece ve gündüz gibiydin
Yalnızlıklarım çoğaldığı an kulağıma gelen fısıltıların gözyaşlarımı silerdi
Sokakların karanlığı olduğunu sanırdım
Terk edip gittiğimde bu şehri beni terk etmeyen tek şeyin
Seni görmezden geldiği için bir kez daha kızardım ruhuma
Mutluyken ben ellerim ceplerimde yürürdüm güneşin batışıyla
Sabah sislerin arasında uyanıp gitmeden önce gözlerini izlerdim
Sonra sana el sallayıp güneşin batışını tekrar beklerdim
Kış gibi geçerdi güneşin gökyüzündeki her anı
Bana ait olan her şeyi alıp götüren aydınlığın gücü bile ısıtmaya yetmezdi beni
İçimdeki her burukluğun acısını ondan çıkartmaya çalışıp karanlığıma sığınırdım
Güvenebileceğim tek sığınağım, seni bana anlatan tek umudumdu
Koşarken ben senin peşinden, düşmanımdı ayağıma takılan çakıl taşları
İmkânsızlıklar denizinde yüzmeye çalışırken
Kıyıya varamadığım günlerim var artık
Önümde engeller sessizliğin, sensizliğin, kimsesizliğin açtığı çukurlardan atlamaya çalışıyorum
Durup düşünmeme izin vermeyen renklere küskünüm şimdi
Senin özlemine özlem katan içinden sıyrılmak istediğim korkuların esiriyim ben
Hep durmak istediğimde sensiz yol almam gerektiğini hatırlatan aydınlığın kölesiyim
Dönüp kendi içime gözyaşlarımı akıttığım maskenin ardındaki haykırışım
Yavaş yavaş yitip giden her şeye karşı her gün isyanlardayım
Uçsuz bucaksız kapıların ardındaki çaresiz masum bir çocuğum
Benliğini arayan, kimsesizliğin esiri senin hep rengârenk gördüğün çiçeğinim
Seni özleyen uzaklardan sana seslenen
Dağları aşan sevgimle aslında hep koynunda uyuyorum
Gördüğüm rüyalarımız hiç bitmesin diye hep dua ediyorum
Ama biliyorum ki bitip yitiyor her şey tıpkı sen gibi annem
Yorulup düşmek bile yok artık
Sonbahar gelince uyanmam lazım, her şeyin bittiğini anlamam lazım
Özlüyorum seni annem çok özlüyorum…
Kayıt Tarihi : 27.3.2007 21:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevgili kardeşim : Beyhan Türk
İnsan gözünün dünyada görebildiği tek melek olan ANNE konulu şiir yarışmasına gösterdiğiniz ilgi ve sevgili annelerimize şiir armağan ettiğiniz için teşekkürlerimi sunuyorum, lütfen kabul buyurunuz.
Konu kutsal olduğu için Annelere şiir yazarken duygu fırtınasına yakalanmamak elbette mümkün değildir. Bu yoğun his tufanı içinde sayısız şiirler yazıldı ve dünya durdukça yazılmaya devam edecektir. Ancak hepimizin ortak bir görüş etrafında bütünleştiren bir gerçek vardır: O da şudur:
O kusursuz meleği eksiksiz anlatabilecek bir şiiri, ne bizden öncekiler yazabildi, ne biz yazabiliyoruz, ne de bizden sonrakiler yazabilecekler... Bu gerçeği hepimiz biliyoruz. Bu gerçeği bile bile, bu kutsal konu için eline kalem alan her kardeşimi tebrik ediyor sonsuz başarılar dileklerim ile o kalemi elinize almanızı ve bu şiirin yazılmasını sağlayan annenizin (inşallah şu an hayatta ise) mübarek ellerinden sevgi ve saygı ile öpüyorum.
Hakk'ın rahmetine kavuşan annelerimizin elini ise şu anda bizim yerimize zaten melekler öpüyor.
Öncelikle böyle kutsal bir konuya ilgi çekmek için şiir yarışması düzenlediği için: http://www.antoloji.com sitemize ve Ümraniye Belediyesi Başkanlığına teşekkür ediyor ve şükranlarımı sunuyorum. Bu organizasyona emeği geçen bütün kardeşlerime teşekkür ediyorum.
Benim gönlümdeki duygu: Anneler üzerine yazılmış her şiir zaten birinciliği daha yazılırken kazanmış bir şiirdir.
Bu yarışmada görev alan jüri üyelerine başarılar diliyorum.
Ben bu organizasyondan, http://www.antoloji.com'un alnının akı ile çıkacağına, Jürideki sayın üyelerin bu konuda en titiz bir şekilde görev yapacakları inancını taşıyorum.
Birkaç konudaki düşüncelerimi belirttikten sonra bu şiiriniz için yorumum:
ANNE konusunda yazılan her şiir daha yazılırken birinciliği hakketmiştir.
Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bir şiir olmuş. Başarılarınız daim olsun.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olması dileklerimi sayfanıza bırakıyorum..
İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.
TÜM YORUMLAR (3)