Suskunluğumun Coğrafyası I.

İçim sıkılıyor, bazen dakikalarca donup kalıyor bakışlarım
Oysa eskiden bir sevişmek gelirdi, bir daha gitmezdi*
Şimdi ben sekizim ya, işte hep o
Gelip bir daha gitmeyen kendimle sevişmelerimden

Belki tutup sözlerime şizofren birinin zırvaları diyeceksiniz,
Sizi anlamama şansım yok,
Anlamazdan gelme hakkımı kullanıp
Yalnızca gülümseyeceğim
Dikenleri ışından bir kirpiye dönüşeceğim
Baktıkça batan, battıkça karartan
Artık ben diye görüp göreceğiniz, zindan... Sadece zindan
Çünkü ben çok küçüktüm,
Doğum, batım, kuzeyim, güneyim ve daha bilmediğim yönlerim
Hep başaktı, hep başaktım
Ne ısınmak, ne ışınmak... bütün başaklar gibi
İçtim... içtim... içtim güneşi

Ekinlerin sarışın denizinde yeleğimi yelken yapıp
Yolculuklara çıkardım
Dizlerimde tükenen derman çabucak buldururdu evin yolunu
Merdivenden başlayarak selamsız geçtiğim bütün nesneler
Dillerini unutmuş olduğumu nereden bilecekler
Konuşsam başakçanın sessiz dilini nasıl duyacaklar
Yabancılığımdan utanır, salondaki divanın altına girerdim
Ah ne güzeldi, o karanlık ve serin düşlerim
Orda her şey mümkündü, orda kendimin annesi olur
Güneş kokan kızım diye saçlarımı okşar
Gözlerimden öperdim

Kendi kollarımda daldığım uykularım
Güneş olun, başak olun bana geri gelin