Ey kendi karanlığına mahkum şehir.
ben yürüdüm sokaklarında bütün kasırgalarımla
Kar yağarken
Bana ram oldu düşler ülkesinden kaçan hayaller
Direndim, esrimedim şarkılarından
Kanıma bulaşmadı ağulu akşamların
Ritmik intiharlar süsledi ağaçlarını gece yarılarında
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta