Suskunluğum Özlemediğimden Değildi

"Suskunluğum seni özlemediğimden değildi. Tam tersine, her sessiz anım seninle doluydu. Sözlerim yetmezdi seni anlatmaya, belki de sessizlik, içimdeki seni daha derin hissettiriyordu. Her suskunluğumda, yüreğimdeki çığlıkların yankısını duyardım. Seni sevmenin, bazen sessizlikle bile anlatılabileceğini biliyordum. O yüzden, suskunluğumda bile seninle doluydum.

Gözlerimle değil, kalbimle bakardım sana. Kelimelerim yetmezdi, ama duygularım sınırsızdı. Her sessiz an, bir özlemdi aslında. Gözlerimdeki bakışlar, sana olan hasretimi anlatırdı. Kimi zaman, içimdeki fırtınaları dindirmek için sessizliği seçerdim. Ancak fırtınaların durduğu yerde, seninle dolu bir huzur bulurdum.

Belki de suskunluğum, seni daha derinlemesine hissetmemi sağlıyordu. Sözler bazen yetersiz kalır, ama sessizlik derinlikleri açığa çıkarır. Seninle geçen her an, sessizlikte bile müthiş bir ritim taşırdı. Sanki kalbim, senin adınla atardı her defasında.

Suskunluğum, seni özlemediğimden değil; tam aksine, seni daha derinden hissetmek için seçtiğim bir yolun adıydı."