Suskunluğum Şiiri - Ziya Paşa Akyürek

"diyecek çok sözü olanlar susarmış.......

susarmış hem de avaz avaz...

-------yıllar geçmeyince gönlünce, yaşayamıyorsun

biliyorum ömrünce

her ağaç meyveye durmuyor ne yaparsın

baharın müjdesi inmiyor kuru dallara

sanki yollar kapalı

yollar diyorum sevgili

yollar

açılmayacak bir daha....--------

(kısa tümcelerimiz olacak içimizde hep

en uzun hikayeden miras

yalın ayaklı çocukların koştuğu gibi

bahar kabul ederek bulutların arasından sızanı

tutuklu duygularımız yargısız kurtulucak dilimizden

sen bana ben de sana "seni" diyeceğim biraz)

küs bir kilitle kapattığım (!) kapımdan son kez uzanıp

adı konmamış ne kadar mektup var ise hepsini okuyacağım

okuyacağım tek nefeste

çalınmış renklerle sen geldiğin zaman

ben çoktan kaybolmuş olacağım sana seslendiğim seste

hayallerimizden bulduklarımızı yıllar sonra da olsa

bir eskiciye satmayı düşünmeden alıp geleceğiz

ne kadar mahcup dursak da birbirimize bakmadan

belki saatlerce

sayısız hemde

kimseler duymadan "seni seviyorum" diyeceğiz

ayrılıklardan sakladığı yanından

zaman bize de bir yere ayıracak

usul adımlarla rüzgarlardan çekinerek

tane tane basacağız gönül dağımızda

artık hiç bir gülü incitmeden

ineceğiz ilk bakıştığımız yere

şu bitmez zahmeri dağından.....

ineceğiz usul adımlarla

sana elimde hiç solmamış kuru bir gül

bir de ıslanmış mendil ile geldiğim zaman

gözlerinle resmeyle bir aşkı ve sorma

mendildeki yaşların yaşatırdı bu gülü

neden soldurdun deme bana

hayalinden ey sevgili hayalinden bilemedim

gül de sendin mendildeki yaşlar da sen

seni soldurmadım bak

soldurmadım ya

ondandır

ondan