Suskunluğum Şiiri - Emin Ali

Suskunluğum…

Beni en iyi,
Suskunluğum anlatır demiştim...

Sebepsiz değildir hiç bir suskunluk,
çünkü...

Gizli bir ağıttır suskunluğum,
bilirim,ben...

Konuşmak istemediğimden değil,
kırmak ıstemediğimden seni,
ondandır suskunluğum…

Görünmez bir kan deryasıdır suskunluğum,
bilirim,ben…

İçten içe ağlamaktır,
dermansız ve zamansız...

Kendimi anlatamamaktan belki de,
ya kırarsam,üzersem,konuşunca diye..?

Sevgimin,
son dileği’dir belki de suskunluğum.! !

Suskunluğum,
dirhem-dirhem can çekişen ruhumun acısındandır,
bunu da iyi bilirim,ben...

Acımın,
gizlenmiş ifade şeklidir çoğu zaman,
suskunluğum...

Ferman yazmaktır,
geçmişi olmayan sığ sulara,
yüklü bulutlara,eğilmiş gölgelere...

...Söz ün değerini bilmeyenlere kısacası…

Acının,
harman yerine çevirdiği kalbimi,
susmaktan başka ne konuşturabilir ki..?

Anlayana,
en güzel cevabım suskunluğum olsun,
dedim,zamana.! !

Susmak,
Sözle anlatamadığımı,
susarak daha fazlasını
söylemektir,belki de..?

Susmak,
zulme ve yalana karşı isyanın,
belki pasif lakin,
en etkili direniş şeklidir,
bilirim ben…

Sustuğumda,
kalbim daha iyi anlar,çünkü…

Duygularım,
göçüp gider eski zamanlara,
ve
dalaaar,ömürlük hatıralara…

Bazen,
yaş olup,
içime içime akar,
ruhumu acıta acıta,yaka yaka…

Bazen de,
öylece durup,
sonu olmayan boşluklara,
yıkık,
ve
harabe hayallerime dalar,usulca…

Yanmıyorsa yürek,
İnsan susar mı,
ağlar mı kendi içinde..?

Ya,
kendi göz-yaşlarını silecek,
elleri olmayanlar ne yapar,
ağlayınca..?

Soylu zamanların,
daha çatlamamış tomurcuk misali susmak,
zamanı geldiğinde,
dikenini daha iyi bilemek içindir belki de,
kim bile bilir..?

Acıyla sınanmış her aşk,
soluğundan yaralı
ve
kuşatılmışsa,
kederle sınanmışsa bütün bir beden,
suskunluğum ondandır.! !

Bir tuhaflık yok susmakta;
tuhaflık,suskunluğu
anlayamamakta belki de..?
Emin Ali
10 Ocak 2012/İst.