Suskunluğum.. Şiiri - Teoman Özgün

Zincire vurulur kuşlar kanatlarından.
Tarumar edilir yuvası bülbülün.
Diline mühür vurulur,
Gülistana hasret yürür,
Şam harabesine.
İşte o an,
Kerbela'dan kaçan soysuzların vebali dolar içime.
Soluğum kesilir.
Hayatla aramdaki bütün bağlar kopar.
Yerküre çekilir ayaklarımın altından.
Kerbela'ya yürüyen ölüm,
Yüklü bir kafile geçer üzerimden.
Ezilirim.
Küçülürüm.
Çaresiz bir çaresizlik alıp götürür bütün kişiliğimi.
Kişiliksiz bırakır beni suskunluğum,
Kurşuna dizilir yaşama dair ne varsa içimde.