Ne çok söyleyemediklerim var,
Içim hiç ele alınmamış bir kitabın, tozlu sayfaları gibi,
Ne şarkılar eşlik etti çığlıklarıma,
Nede içindeki kelimeler, mısralar, duydu isyanımı,,
Hep sustum.
Gecenin sessizliği gibi,
Konuşanların dilinde, araz oldum...
Ne çok anlatamadıklarım var,
Arada bir gözümle kaşım arasına yerleşen,
Çiviler çaktıkça acı veren, migren ağrısı gibi
Acıtıyor beni...
Hangisine yanayım,
Gecenin her dakika boğazımda düğumlenip kalmasına mı,
yoksa çatlak mantığıma mı?
Suskunluğum,
Kelimeleri dört nala koşturup,
Düşünceleri, üçer, dörder bağlayıp,
Bir köşeye, üst üste atması gibi...
Içimdeki düsmanı uyandırdı çatal diller,
Batmamak için kendimi sakındıysam da
Yine de suskunluğumu bozamadım,
Çatlak mantığım, kaşık olamadı, çatal dillere...
Ruhum bedenimde misafir,
Içimdeki düsman uyandı misafir tanımaz,
Suskunluğum..
Öfkeme, nefretime kefeni giydiremedi,
Sadece huzur, huzur dedi, huzur istedi,
Çatlak mantığım, sükunete alışmıs,
Adına yar dedi...
Sevda Gencer...
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta